Becky Ferreira
Bilim insanları, Güney Afrika’daki büyük bir fosil alanı olan ‘İnsanlığın Beşiği’nde bulunan en eski insan cetlerinin kemiklerinin, daha evvel düşünülenden bir milyon yıl daha eski olduğunu ortaya çıkarmak için uzaydan gelen parçacıkların imzalarını kullandılar. Yayınlanan yeni bir araştırmanın aktardığı kadarıyla, bulgular, atalarımızın 3.4 ilâ 3.6 milyon yıl evvel bu bölgede yaşadığını ortaya koyuyor.
UZUN SÜREN BİR TARTIŞMAYA SON NOKTA KONDU
Ulaşılan sonuçlar, en nihayetinde kendi tipimiz Homo sapiens’e dönüşen erken bir “hominin” [insansı] ailesi olan Australopithecus’un tarihî çizelgesini yine yazıyor ve daha fazla Australopithecus kalıntısı içeren eski bir karmaşık mağara sistemi olan Sterkfontein’te gün ışığına çıkarılan fosillerin yaşıyla ilgili uzun vakittir süren bir tartışmayı sonuca bağlıyor.
Purdue Üniversitesi’nde dünya, atmosfer ve gezegen bilimleri profesörü olan Darryl Granger öncülüğündeki araştırmacılar, ‘Proceedings of the National Academy of the Sciences’ isimli mecmuada yayınlanan araştırmalarında, “Güney Afrika’daki Sterkfontein’de bulunan en güçlü hominin kalıntılarını içeren hafriyat alanında keşfedilen Australopithecus fosilleri, bazılarının daha evvel öne sürdüğünden çok daha eski” sonucuna ulaştılar.
Araştırma sonuçları, Sterkfontein’de bulunan bireylerin, bu mağara sakinlerinin “genel olarak A. Afarensis soyundan geldiğini kabul eden anlayışı” çürüten meşhur “Lucy” örneğinin ilişkin olduğu çeşit olan Australopithecus afarensis ile tıpkı çağda yaşamış olduğunu gösteriyor.
Araştırmacılar yeni makalelerinde, “İki tıbbın çağdaş olması, insanlığın evrimsel sürecinin başlarında, daha karmaşık bir soy ağacının hükümran olduğunu gösteriyor” diyorlar. “Tarihler, daha evvel Güney Afrika’daki hafriyat alanları için baz alınan faunal* yaş kestirimlerinin yetersizliğini vurgulamaktadır.”
UZAYDAN GELEN PARÇACIKLAR SAYESİNDE BELİRLENDİ
Granger ve meslektaşları, kristalize mineral kuvars içeren Australopithecus kemiklerini kaplayan taşların yapısını inceleyerek bu güncellenmiş yaş kestirimine ulaşabildiler. Bu kuvars örneklerinin içerdiği elementler, alüminyum ve berilyum da dahil olmak üzere, Güneş Sistemi’nin dışında oluşan yüksek güçlü parçacıklar olan kozmik ışınlarla bombalandı.
Bu etkileşimler, ‘izotop’ ismi verilen (bu örnekte, alüminyum-26 ve berilyum-10) ve bir saat üzere tertipli biçimde bozunduğundan fosil kalıntılarının tarihlendirilmesi noktasında büyük yarar sağlayan elementlerin radyoaktif varyasyonlarını yaratıyor. Bu metot, yaklaşık 2,1 ilâ 2,6 milyon yıllık bir yaş ortaya koyan fosillerle birebir tortu katmanında bulunan taş birikintilerine dayanan eski varsayımlardan daha muteber nitelikte.
Taşlar ve fosiller kimi antik mağara katmanlarına birlikte çöktüğü için, kimi taşlar yanlarında bulunan fosillerden farklı devirlere ilişkin olabilir. Araştırma grubu, yaptıkları keşfin, bu alanlarda birbirine karışmış haldeki tortu katmanlarının nasıl oluştuğunu gösterdiğinin altını çiziyor; bu konu, gelecekte gerçekleştirilecek araştırmalarda hesaba katılması gereken bir özellik.
Araştırmacılar, makalelerinde, bu çok eski insan cetlerinin güncellenen yaşının “Güney Afrika’daki hominin varlığına ve evrimine ait daha bütünlüklü bir tablo ortaya koyduğunu ve bu devirde “homininlerin coğrafik aralığını ve taksonomik çeşitliliğini” artırdığını söz ediyorlar. Araştırma, sonuç itibariyle, tıbbımızın ve kuşağı tükenmiş olan atalarımızın karmaşık irtibatlarını açığa çıkararak, insanlığın nasıl ortaya çıktığına dair yeni bir pencere aralıyor.
*Fauna: Belirli bir bölgede/çağda yaşayan hayvanların tümü.
Kaynak: Vice
Çeviren: Tarkan Tufan